Oszuści budowlani w Portugalii, czyli jak NIE wybudowaliśmy własnego domu

Po wstępnych uzgodnieniach z firmą X co do rozpoczęcia budowy przyszedł czas na poszukiwanie architekta. Niestety, nie było nam dane wyszukać go samodzielnie. Okazało się, że firma X, bez wcześniejszych uzgodnień, już wysłała nasz papierowy, wstępny projekt do swojego architekta, który rozpoczął wstępne prace. Byliśmy zaskoczeni, bo na to się nie umawialiśmy.

Jednak stwierdziliśmy, że skoro firma X ma swojego zaufanego architekta Y, to w zasadzie lepiej dla nas. Skoro współpracują ze sobą, to chyba dobry znak, prawda? Co prawda, nie wiedzieliśmy nic o tej osobie, ale nie chcieliśmy zbytnio drążyć. Ostatecznie spotkaliśmy się z panią architekt osobiście, gdzie wszystko wyglądało profesjonalnie i sympatycznie.

Do tego pani architekt już zaczęła prace nad projektem i trochę niezręcznie byłoby nam odmówić, więc machnęliśmy ręką. Postanowiliśmy zaufać i pójść na ten układ. Koniec końców, plan domu był już nakreślony, trzeba go było jedynie przekształcić profesjonalną ręką na projekt, na podstawie którego firma X wybuduje nasz wymarzony dom. Ciężko byłoby cokolwiek zepsuć, prawda?

Niestety, to był duży błąd, który kosztował nas wiele nerwów i nieprzespanych nocy. Co się wydarzyło dalej?

Pani architekt okazała się być prawdziwą furiatką, człowiekiem nieprofesjonalnym i bardzo trudnym we współpracy. Po pierwsze, zmiany, które miały ulepszyć projekt, okazały się fiaskiem. Współpraca była bardzo nerwowa, architekt robiła wszystko, by zbudować nam JEJ wymarzony dom, a nie nasz. Przykładowo, we wstępnej fazie projektu:

• pousuwała kilka okien bądź dała je w inne miejsca, argumentując, że „w domu będzie za jasno, jeśli zostawimy okna jak w oryginale” (a nam zależało właśnie na maksymalnym doświetleniu domu, o czym doskonale wiedziała) lub tłumaczyła, że „sąsiedzi będą nas podglądać i nie będziemy mieć prywatności” (choć działka jest tak rozmieszczona, że sąsiedzi z pewnością nie będą nam zaglądać w okna, a zresztą, tak naprawdę to nie jej sprawa kto komu będzie zaglądał w okna),
• zabudowała balustrady balkonowe, choć powtarzaliśmy wielokrotnie, że absolutnie nie chcemy zabudowanych balkonów, a delikatną balustradę,
• zabudowała cały podjazd do domu na dwa auta, pomimo naszych próśb, że w tym miejscu będzie podjazd jedynie na jedno auto i kostka ma być zabudowana tylko w miejscu wjazdu kół (tak, aby zostawić jak najwięcej zieleni),
• zapomniała dodać drzwi wejściowych do domu,
• chciała dodać płaski dach, pomimo naszych próśb o zaprojektowanie dachu ze spadem.

Cudowna współpraca, prawda? Na szczęście, po wielu telefonach, spotkaniach online i „negocjacjach”, nie zgodziliśmy się na jej pomysły i twardo staliśmy przy swoich ustaleniach co do wielkości i liczby okien, rodzaju dachu czy balustrad. Wszystko to w bardzo nerwowej atmosferze, zdarzyło jej się krzyczeć do słuchawki i nawet używać słów, które nie powinny paść w stosunku do klienta. Po prostu koszmar. Nikomu nie życzę takich przeżyć.

Niestety, zaliczka została wpłacona już po pierwszym spotkaniu z tą osobą, gdzie wszystko jeszcze zapowiadało się bardzo w porządku. Nie chcieliśmy więc stracić wpłaconych pieniędzy. Postanowiliśmy zagryźć zęby i przetrwać ten czas we względnym spokoju. Niestety współpraca układała się coraz gorzej – po wielu „bitwach”, toczonych między innymi o te nieszczęsne okna oraz liczne prowokacje ze strony pani architekt – dotarliśmy do końcowej fazy, kiedy wszystkie dokumenty były gotowe.

Jak się później okazało:

• dzień przed złożeniem dokumentów do gminy okazało się, że jest w nich błąd – pani architekt zapomniała o uwzględnieniu metrażu salonu (co skutkowałoby anulowaniem wszystkich złożonych dokumentów i znacznym opóźnieniem rozpoczęcia budowy),
• cena za końcowy projekt została nagle, bez naszej wiedzy podwyższona, na co się nie zgodziliśmy i z czego także wynikły kolejne problemy (i niepotrzebne nerwy).

Dodatkowo, jak się okazało później (już w trakcie budowy domu), pani architekt:

• źle zaprojektowała schody – były po prostu niewykonalne, dyrektor budowy spędził 3 godziny nad poprawkami tych nieszczęsnych schodów, tak aby dało się je wybudować i by po prostu były funkcjonalne,
• zaplanowała zbyt małe pomieszczenie na pompę ciepła – nie było możliwości fizycznego umieszczenia w nim maszyny, przez co trzeba było kombinować i zmieniać rozkład innych pomieszczeń w trakcie budowy,
• zaplanowała zbyt małą przestrzeń pomiędzy sufitem a oknami, co także trzeba było modyfikować podczas budowy.

To tylko przykładowe kwiatki, z jakimi mieliśmy do czynienia. Współpraca przebiegała w bardzo niemiłej atmosferze, przy jednoczesnym zapewnianiu ze strony firmy X, że wszystko będzie w porządku. Z naszej strony musieliśmy trzymać język za zębami i ignorować prowokacje pani architekt z trzech prostych powodów.

1. Po pierwsze: zaliczka (niemała dla nas kwota) została wpłacona dużo wcześniej i nie chcieliśmy stracić tych pieniędzy.
2. Po drugie: im dalej w las, wraz z postępem projektu, tym bardziej byliśmy zaskakiwani rozwojem sytuacji, w tym także szantażowani przez panią architekt, że ta w każdej chwili może odstąpić od projektu i co gorsza – przywłaszczyć sobie prawa autorskie do niego. Do projektu, który sami podaliśmy jej na tacy! A który wówczas nie mógłby zostać użyty przez nas w takiej samej formie w dalszym procesie budowy naszego domu. Musielibyśmy stworzyć nowy projekt od nowa…
   Oczywiście opcja udania się do sądu również byłaby jak najbardziej właściwa w takim przypadku, ale z perspektywy osób budujących dom, dodatkowe wydatki związane z pozwami sądowymi to ostatnia rzecz, o jakiej można marzyć. Ponadto, to Portugalia, a tu wszystko toczy się bardzo wolno, w tym zapewne także i sprawy sądowe.
3. Po trzecie: pani architekt była jednocześnie koordynatorem projektu, co dodatkowo komplikowało całą sprawę. Więcej na temat tego, kto jest kim podczas budowy domu w Portugalii, przeczytasz w osobnym wpisie: Jak wybudować dom w Portugalii w 7 krokach >>>

Myśleliśmy, że najtrudniejsza część współpracy już za nami. Jednak najgorsze miało dopiero nadejść.