Szlak pielgrzymkowy São Bento – 70 km (od Esposende po góry Gerês)
Jestem pewna, że większość z Was słyszała już o Caminho de Santiago, słynnym szlaku pielgrzymkowym, który biegnie m.in. przez Portugalię. A czy znasz już szlak pielgrzymkowy São Bento, czyli Caminho de São Bento da Porta Aberta? Jego przejście wcale nie musi mieć charakteru religijnego. To fantastyczny pomysł na pieszą wędrówkę (lub rowerową wyprawę) w północnej Portugalii.
Jeśli ujrzysz pomarańczową tablicę z krukiem, to wiedz, że znajdujesz się właśnie na trasie São Bento!
Krótko, ale treściwie o trasie São Bento:
- START: gmina Esposende (niewielka miejscowość położona nad oceanem w północnej Portugalii)
- CEL: sanktuarium São Bento da Porta Aberta (w gminie Terras de Bouro – w Parku Narodowym Peneda-Gerês)
- PRZEBIEG TRASY: szlak biegnie na terenie 6 gmin portugalskich (Esposende, Barcelos, Braga, Vila Verde, Amares, Terras de Bouro).
- DO POKONANIA: ok. 70 km, które można podzielić na 7 etapów
- ŁĄCZNA LICZBA RÓŻNYCH ŚCIEŻEK: 120 km oznakowanych ścieżek na obszarze Cávado (oficjalnie istnieją 3 warianty tras)
- MOTYW WĘDRÓWKI: pobudki religijne, ale też i czysto turystyczne
- SPOSÓB PRZEBYCIA SZLAKU: pieszo lub rowerem
Szlak główny: Fão – São Bento
Jest to szlak główny, pieszo-rowerowy (można go przejść pieszo bądź przejechać rowerem).
Składa się z 7 etapów. Poniżej podaję poszczególne etapy trasy z wyszczególnionymi kilometrami i przybliżonym czasem przejścia, a także orientacyjnymi punktami startu i końca danego etapu.
Etap 1: Fão – Vila Cova
Start: Templo do Bom Jesus de Fão
Koniec: Vila Cova, ok. 1,6 km za Igreja Paroquial de Gemeses (czyli za kościołem w miejscowości Gemeses)
Długość: 7,1 km
Przewidywany czas: 1 godz. 15 min.
Etap 2: Vila Cova – Matriz Barcelos
Start: Vila Cova
Koniec: Igreja Matriz de Barcelos (kościół w Barcelos, ten w pobliżu Ponte de Barcelos, czyli przy moście łączącym miejscowości Barcelos i Barcelinhos)
Długość: 10,7 km
Przewidywany czas: 2 godz. 10 min.
Etap 3: Matriz Barcelos – Padim da Graça
Start: Igreja Matriz de Barcelos
Koniec: Padim da Graça, ok. 2 km za Capela de Nossa Senhora da Esperança (w Pousa)
Długość: 13,4 km
Przewidywany czas: 2 godz. 40 min.
Etap 4: Padim da Graça – Adaúfe
Start: Padim da Graça
Koniec: Adaúfe
Długość: 11,0 km
Przewidywany czas: 2 godz. 00 min.
Etap 5: Adaúfe – Figueiredo
Start: Adaúfe
Koniec: Figueiredo, Capela de São Sebastião (kaplica São Sebastião)
Długość: 10,0 km
Przewidywany czas: 1 godz. 50 min.
Etap 6: Figueiredo – Abadia
Start: Figueiredo, Capela de São Sebastião
Koniec: Santuário de Nossa Senhora da Abadia
Długość: 11,4 km
Przewidywany czas: 2 godz. 20 min.
Etap 7: Abadia – São Bento
Start: Abadia
Koniec: Santuário de São Bento da Porta Aberta
Długość: 6,6 km
Przewidywany czas: 1 godz. 12 min.
Szlaki poboczne a szlak główny
Istnieją także szlaki poboczne (oficjalnie 2 dodatkowe warianty szlaku), które nie stanowią całkowicie osobnych tras, ale łączą się bądź rozdzielają na pewnych etapach szlaku głównego.
Możemy więc dowolnie żonglować doborem trasy na różnych etapach albo zaplanować sobie również powrót, wybierając inną drogę. I w ten sposób maksymalnie zróżnicować pieszą wędrówkę.
TUTAJ
Ściągniesz szczegółowy przewodnik po szlaku São Bento (plik .PDF) napisany w j. portugalskim oraz w j. angielskim przez CIM Cávado (Braga, 2020).
Cel pielgrzymki: São Bento da Porta Aberta
Jeśli pragniesz wybrać się na szlak – czy to z pobudek religijnych, czy turystycznych – warto wiedzieć nieco więcej o celu podróży, czyli sanktuarium São Bento.
Zlokalizowane jest w górach Gerês, skąd rozpościerają się wspaniałe widoki. Dla religijnych wędrowców górski krajobraz nie jest jednak najważniejszy. Portugalczycy najczęściej odwiedzają to miejsce, aby fazer uma promessa a São Bento, czyli aby złożyć obietnicę do São Bento. Na czym polega?
Głównie w okresie letnim tysiące osób odwiedzają sanktuarium w jakimś celu. Może to być prośba o wyleczenie z choroby członka rodziny, głos wołania o pomoc w ciężkiej sytuacji życiowej, czy też błogosławieństwo dla córki bądź syna na nowej drodze życia – prośba o szczęśliwe wejście w związek małżeński. Ogólnie mówiąc, ile różnych osób, tyle różnych próśb.
W zamian za spełnienie prośby, dana osoba musi dotrzymać obietnicy. Obietnicą może być np. przejście pieszo (i dodatkowo w nocy!) trasy: Braga – sanktuarium São Bento. Są to najczęściej wyjścia zorganizowane z danej parafii, gdzie niewielka grupa pielgrzymów wychodzi w trasę w godzinach wieczornych, aby dotrzeć do São Bento o wschodzie słońca. Jest to bardzo popularna forma (ale także wyczerpująca), aby poprosić świętego o spełnienie prośby/życzenia danej osoby (port. fazer uma promessa). W końcu im bardziej się poświęcimy i zadamy sobie trudu, tym większe szanse na wysłuchanie naszej prośby przez świętego.
Oficjalna strona São Bento podaje informację, że rocznie sanktuarium odwiedza ponad 600 tysięcy pielgrzymów! Nic dziwnego, São Bento jest powszechnie lubianym i znanym świętym wśród ludności północnej Portugalii.
São Bento założył Zakon Benedyktynów, którego maksymą jest Reza e trabalha, czyli Módl się i pracuj (Ora et labora!). Moim zdaniem ta dewiza doskonale wpasowuje się w mentalność Portugalczyków z północy kraju, a zwłaszcza starszego pokolenia.
Pozwolę sobie przytoczyć słowa pochodzące z mojego innego wpisu:
Słowa te pochodzą z tekstu pt. 25 kwietnia nie dla każdego w Portugalii?, w którym omawiam nieco szerzej nastroje polityczne w Portugalii po 1974 roku, a także wyjaśniam pokrótce, dlaczego północna Portugalia uważana jest po dziś dzień za tę bardziej tradycyjną i konserwatywną część kraju.
Wróćmy jednak do São Bento.
Kruk na pomarańczowym tle — oznaczenie szlaku
Szlak São Bento oznaczony jest w charakterystyczny sposób – symbolem kruka (port. corvo-comum) na pomarańczowej tablicy.
Dlaczego akurat kruk?
Wiąże się to z historią życia São Bento, czyli Benedykta z Nursji. Miał on otrzymać zatruty chleb od kapłana Florencjusza. São Bento wezwał wówczas kruka i poprosił ptaka, aby wziął zatruty chleb i poleciał z nim hen, daleko – tam, gdzie nikt nie znajdzie zatrutej pajdy.
Od tej pory wizerunek świętego bywa przedstawiany m.in. z krukiem. Także na tablicach oznaczających szlak pielgrzymkowy. Zauważ, że ów kruk na ilustracji trzyma w dziobie właśnie chleb.
A skąd kolor pomarańczowy?
Niestety, nie znalazłam na ten temat żadnej informacji. Podejrzewam, że barwa pomarańczowa po prostu jest kontrastowa i dobrze się wyróżnia na szlaku – czy to w lesie i wertepach, czy na terenie miejskim.
Szerokiej drogi!
Przeczytaj także te wpisy
Co piją portugalscy studenci z regionu Minho? Champarrião!
Erozja wybrzeża portugalskiego a domy nadmorskie, czyli lokalne problemy Portugalczyków
